Nog niet zo lang geleden las ik in de krant dat de NS de exploitatie van de stations-wc's landelijk gaat aanbesteden. Dat betekent groot leed voor bijvoorbeeld de familie die in Groningen de stationstoilet al drie generaties lang onder haar hoede heeft. Grootmoeder, moeder en dochter hebben de toiletten daar tot een warm onderkomen gemaakt. Ik ga er al jaren voor mijn plezier naar de wc. Het ruikt er altijd fris, er branden kaarsjes, de wc-bril is schoon, ik word begroet als ik kom en als ik ga.
Ik ken alle wc-stations van Nederland. Ik ben namelijk zo iemand die gewapend met een flesje water door het leven gaat. Keerzijde van zulk gezond gedrag is de hoge nood die vooral onderweg heel irritant kan zijn. Ik ben een overtuigd treinreiziger maar toiletten in treinen zijn plekken waar ik liever ver van blijf. Ook de onbemande toiletten op de kleinere stations worden door mij gemeden. Gelukkig reis ik meestal ver en is een overstap op Arnhem, Den Bosch, Amersfoort, Utrecht of Amsterdam Centraal vaak onvermijdelijk. Tijdens de 10 minuten overstaptijd spoed ik mij naar het toilet, in mijn jaszak zwerven altijd munten van vijftig cent zodat er geen tijd met wisselen verloren hoeft te gaan.
Elk stationstoilet heeft voor mij een gezicht. Ik weet waar ik begroet zal worden met een lach en een grap, ik weet precies welke wc-beheerder nors is maar ontdooit als ik een praatje maak, ik weet wie nors is en nors blijft wat er ook gebeurt. Ik weet waar twee heren op leeftijd zich al jaren schuil houden achter een rookgordijn, ik weet waar bloemen staan, waar kaarsjes branden, waar ik mijn kind even achter kan laten terwijl ik op het toilet zit, en waar absoluut niet.
Ik stel mij voor hoe het zal zijn als al die toiletten hetzelfde worden, als de persoonlijk noot verdwijnt wanneer de toiletten bemenst gaan worden door medewerkers van een groot schoonmaakbedrijf. De toilet waar ze werken zal niet ‘hun’ toilet zijn, het station niet ‘hun’ station. Misschien valt het mee, kunnen dezelfde mensen die nu ‘hun’ toilet beheren in dienst komen bij het bedrijf dat uitverkozen wordt. Er wordt toegezien op bescherming van huidig personeel, zegt de NS.
Ik hoop het maar. Ik zou ze zo missen: ‘mijn’ toiletdames- en heren. Vooral die in Groningen en Nijmegen.