Ontdekkingen dicht bij huis; Het gebeurt me steeds vaker: op een steenworp afstand blijken prachtige plekken te zijn. Zo ontdekte ik pas na tien jaar wonen in het oosten van het land de prachtige Staringkoepel aan de Berkel, en pas afgelopen zomer ontdekte ik hoe mooi het gebied bij Lobith en Millingen aan de Rijn is. Zestig kilometer vanaf mijn huis. Het paradijs waarnaar we in de verte kijken ligt vaak vlak voor onze neus.
Een paar weken geleden nam een vriendin mij mee naar een bijzondere plek: De Levenstuinen van het Groot Hontschoten in Teuge. Teuge ligt vlak bij Zutphen, maar ik was er nog nooit geweest. Verbijsterd constateerde ik dat ik al bijna twintig jaar vlakbij een inspirerende en spirituele plek woon, zonder het te weten. Midden tussen de weilanden hebben Charles van de Nieuwegiessen en Hans IJzerman twee hectare mais- en weidegrond ontwikkeld tot meer dan twintig verschillende tuinen, verbonden door een pad, metaforisch voor het levenspad.
Wandelend van tuin naar tuin, beginnend bij de tuin van de bevruchting, kan ieder zijn eigen route lopen. Van chaos, naar structuur, van felle kleurtuinen naar wit, van stilte naar warmte, van geuren naar donker, naar licht. Ook de tuin van de dood ontbreekt niet. Er zijn prieeltjes om in uit te rusten of thee te drinken, er is een kapel waar een kaars gebrand kan worden, er is een boedhistische tempel, een plek voor meditatie. Kuntswerken en dichtregels rijzen op in het gras en tussen de bomen en bloemen.
Mijn vriendin en ik slenterden tussen de herfstachtige tinten, onze vingers tikten de spingbalsemien aan, de zaden spatten alle kanten op, onze neuzen roken de nog bloeiende rozen maar ook de weezoete geurtinten van verrotting en schimmel. We lieten ons leiden door onze impulsen, rechts, links, een bocht, op ons gevoel, zoals we ons leven misschien ook wel graag meer zouden leiden. De onrust en zorgen die mijn leven altijd maar weer vullen, vloeiden weg op deze plek. Elke tuin bood zijn eigen energie, ik kon mij voorstellen dat er voor elk moment een geschikte tuin zou zijn.
We hadden maar een paar uur de tijd, maar ik zou hier makkelijk een hele dag kunnen doorbrengen. Mijmerend, schrijvend, mediterend, kijkend, ruikend, wandelend, rustend. Zo nu en dan een versnapering in het gezellige theepaviljoen. De tuin is vanaf November gesloten tot het voorjaar, maar ik weet nu al dat ik in april een dagje levenstuinen ga doen. http://www.levenstuinen.nl
