Augustus. Lome dagen, doorgebracht op campings, in Frankrijk of Engeland. Vakantie in mijn kindertijd bestond uit wekenlang boeken lezen. Thuis of op de camping, dat maakte mij niet zoveel uit. Hoewel: als ik ’s morgens vroeg door de uiterwaarden van de IJssel loop, de lucht opsnuif die werkelijk een andere geur heeft om zes uur ’s morgens dan om vier uur ’s middags, duiven hoor koeren en het zonlicht, gefilterd door de bomen in de verte, zie, bekruipt mij steevast een soort heimwee naar...
Het klinkt zo dramatisch: ‘Ik ben overspannen, ik las een pauze in.’ Ik plaatste deze boodschap een paar dagen geleden op facebook. De hoeveelheid reacties was overweldigend. Ik voelde me gesteund, gehoord en getroost. Maar ik voelde ook verbazing. Want veel reagerende mensen gingen er van uit dat ik me nu heel naar voel, dat even stoppen met vooral werkgerelateerde activiteiten me zwaar zou vallen. Zo is het dus niet. Juist de maanden waarin ik koppig probeerde vol te houden, alles netjes...
Ik ben een lafaard. Keer op keer zeg ik het tegen mijzelf terwijl ik naar de dansvloer staar waar vijf danseressen zich afwisselend traag en wervelend bewegen. Een vrouw draagt teksten voor, Frans, Nederlands, poezie, aanklacht, klaagzang, mijmeringen. En namen. Heel veel namen. De musici op het podium achter de dansvloer spelen verstilde muziek die langzaam aanzwelt. Harder, bas, meer bas. De trillingen vinden hun weg via de dansvloer naar de tribune waarop ik zit, via mijn stoel naar mijn...
De buschauffeur opent de deur met een vrolijk: ‘Goedemorgen!’ Rustig trekt hij op. Geen enkele keer voel ik mijn lichaam naar links of rechts hellen. Bij een stoplicht remt hij af, trekt weer op. Langzaam, alsof de bus vol baby’s zit. Meestal verloopt een busritje door onze hoofdstad heel anders. Gisteren nog waande ik mijzelf in een achtbaan toen de chauffeur van de bus waarin ik zat zich van binnen opgevreten had omdat hij zowel bij de wiegbrug over de Kostverlorenvaart, als bij de...
Hij staat in de miezerige regen, een beetje ineengedoken. De daklozenkrant die hij verkoopt hangt naast zijn lichaam, geklemd tussen twee vingers die uit zijn jaszak steken. Deze man heeft het duidelijk koud. Ik ook. En ik heb haast, dus fiets ik door. Op mijn terugweg zal ik zijn krantje kopen, maar dat weet hij nog niet. Een uur later staat hij er nog. Ik stap af en loop met mijn fiets aan de hand in zijn richting. Hij deinst terug, maakt snel plaats voor mij, duikt nog dieper in zijn jas. De...
Afgelopen zomer is een van mijn zoons getrouwd. Een gebeurtenis die helemaal niet bijzonder was, elke dag trouwen er talloze koppels, maar toch heel bijzonder voelde, want mijn zoon trouwt hopelijk maar een keer. Alles wat er die dag gezegd werd, – allereerst door mijn zoon en zijn aanstaande tegen elkaar, maar ook door anderen over en tegen hen-, ontroerde me enorm, veel meer dan ik verwacht had. En nog weken na hun trouwdag peinsde ik over verbintenissen en samen zijn. Eén plus één is...
Het is een zonnige dag. De Pazzanistraat op het Westergasterrein is gevuld met honderden mensen die de gebouwen in en uit lopen. Ze genieten van optredens van bands, sing a songwriters, dansers, modeshows, beeldende kunst, voordracht en theater. De finale van de Kunstbende vult de dag met de energie van tientallen jonge mensen die strijden om de winnaar te mogen worden in hun categorie. Kunstbende is een wedstrijd voor jongeren van 12 tot en met 18 jaar, waarbij ontwikkeling hoog in het vaandel...
Nee dit stukje gaat niet over politiek, niet over wat ik op 15 maart ga stemmen. Niet links stemmen maar links doen is sinds een aantal maanden voor mij de ultieme uitdaging. En dan heb ik het niet over hoe te handelen in maatschappelijke kwesties, hoe ik mij gedraag tegenover vluchtelingen, bejaarden of uitkeringsgerechtigden. Ik gedraag me mijn hele leven al links, ik handel links, maar tot voor kort deed ik dat altijd rechts. Mijn leven lang heb ik nog nooit iets met mijn linkerhand gedaan....
Jarenlang coachte ik mensen met stress gerelateerde klachten of een burn-out. De balans tussen rennen en rusten (her)vinden, adempauzes inlassen, op tijd ontspannen; in theorie weet ik er alles van af. Ik ben bijna 53. Als scholier, als student, als werknemer als ZZP-er, als moeder, als mantelzorger, als vrijwilliger; welke rol ik ook vervul, vroeg of laat loop ik in de valkuil die overbelasting heet. Hoewel ik met het klimmen der jaren heus wel iets geleerd heb, wil mijn hoofd nog altijd...
Deze week is het de week van de psychiatrie. Een jaar geleden schreef ik in dat kader een groot artikel in dagblad Trouw over hoe ik mijn depressies en angststoornis jarenlang voor de buitenwereld verstopt had. Ik vertelde over de schaamte die ik voelde over de noodzaak medicatie te gebruiken, over de moeite die ik had met vrienden en familie te praten over hoe ik me echt voelde. Verstoppertje spelen, ik heb het meer dan dertig jaar gedaan. Nu zijn we een jaar verder. Een jaar waarin mijn roman...